Wszystko zaczęło się w poniedziałek około godziny szóstej rano, kiedy trochę niewyspani, ale pełni optymizmu ruszyliśmy w trasę. Droga była bardzo długa i w zasadzie ciągnęła się w nieskończoność. Jednak nareszcie nadszedł ten moment, gdy dojechaliśmy do naszego pierwszego przystanku. Mianowicie była to kopalnia soli w Wieliczce, która została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Zwiedziliśmy jedynie 20 komór, co stanowiło zaledwie 1% wszystkich, które się tam znajdowały. Była wśród nich najładniejsza - Kaplica Świętej Kingi.  Poznaliśmy historię powstawania solnych pomieszczeń oraz ich przeznaczenie.  Po zejściu na odległość około 130 metrów pod ziemię wróciliśmy z powrotem na powierzchnię.  Po całej tej przygodzie nadszedł czas, by udać się do naszego miejsca zakwaterowania. Było to gospodarstwo agroturystyczne "Czerna". Kiedy osiągnęliśmy cel, udaliśmy się na obiadokolację. Następnie rozlokowaliśmy się w pokojach i zbieraliśmy siły na dalszą wyprawę. To był jednak przedsmak tego, co wydarzyło się nazajutrz. Zwiedziliśmy niemal cały Kraków. Począwszy od Wzgórza Wawelskiego i Wawelu, a na Bazylice św. Franciszka z Asyżu i Barbakanie kończąc. Tego dnia pogoda zbytnio nam nie dopisała. Po południu dopadła nas straszliwa ulewa. Wszyscy byliśmy cali mokrzy, ale to nie przeszkodziło nam w zwiedzaniu. Po powrocie do pensjonatu większość poczuła wielką ulgę. Mogliśmy odpocząć i przygotować się na kolejne przeżycia. A dostarczyło ich nam wieczorne ognisko połączone ze smażeniem kiełbasek i spontaniczną dyskoteką. Trzeciego, a zarazem ostatniego dnia mieliśmy okazję zwiedzić Ojcowski Park Narodowy oraz dziedziniec zamku w Pieskowej Skale, przy którym znajdowała się słynna "Maczuga Herkulesa". Gościliśmy również w "Grocie Łokietka". Przez cały czas poruszaliśmy się czarnym szlakiem. Tutaj wyodrębniły się trzy grupy. Jedna cały czas szła przed siebie, była jak gdyby siłą napędową dla wszystkich, druga podążała nieco wolniej, jednak utrzymywała krótki dystans do czołówki, a trzecia miała sporą stratę czasową do obydwu grup.  Wszystkim udało się pokonać te niewątpliwie trudne wyzwanie. Myśleliśmy, że po drodze do domu nie wydarzy się już żadna przygoda. Myliliśmy się jednak i to bardzo sporo. Otóż na pierwszym postoju, który miał miejsce w okolicach Wrocławia, złapaliśmy "gumę" i około godziny staliśmy w miejscu. W okolicy Rawicza natomiast trafiliśmy na wypadek. Samochód osobowy zderzył się z koparką. Jak się później okazało, jego skutki były tragiczne. Można więc powiedzieć, że cała podróż obfitowała w wiele nieprzewidzianych zdarzeń, chociażby takich jak te, które wyżej wymieniłem. Owe przygody nie przeszkodziły nam jednak w dotarciu do domu na czas. Pod czarnkowskim gimnazjum pojawiliśmy się według planu. Miało to miejsce około godziny 22:30. Zmęczeni, ale pełni radości i pozytywnych wrażeń wróciliśmy na miejsce. Uznaliśmy wycieczkę za bardzo ciekawą. Najczęściej jednak powtarzała się opinia, że cała wyprawa była za krótka.

     Mimo tego, iż na czole pojawiały się krople potu, dopadało nas zmęczenie, a niektórym nogi odmawiały posłuszeństwa, warto było czekać na tę wyprawę prawie rok.  Mam jednak nadzieję, że w przyszłym roku będziemy mieli okazję uczestniczyć w równie ciekawej podróży.